Oezbekistan, Kazahkstan, Kyrgystan
Door: Guus
Blijf op de hoogte en volg roadtrip
02 Mei 2010 | China, Peking
Beste lezers,
Hier is die dan! Na 21.420 kilometer. Het eerste bericht vanuit *Trommelgeroffel* ….. CHINA!!!Op dit moment zitten we in een gezellig hostel in Kashgar, maar aangezien het gehele wereld wijde web, met uitzondering van de staats-email, hier geblokkerd is bereikt dit bericht jullie als het goed is via onze gids, naar zijn baas (in Beijing waar alles wat vrijer is dan hier) via Henk naar onze website.
Maar ik zal beginnnen waar we gebleven waren Autopech in BukharaBukhara is een toeristische stadje in in Oesbekistan waar de gemiddelde bus vol toeristen maximal een dag verblijft Wij verbleven er negen nachten. De negen dagen hadden allen een en hetzelfde patroon: van het hotel naar het internetcafe (waar onze vertaler de garage opbelde en elke dag met het nieuws kwam dat ze morgen wel een nieuwe cylinder gevonden zouden hebben), van het internetcafe naar het gezellig centrale plein voor een potje kaarten of - risk en een lokaal spiesje vlees met een Oesbeeks biertje. Dan avondeten bij hetzelfde restaurant dan nog een potje kaarten en dan weer naar het hotel. We werden een soort “ locals” met enorm veel vrienden (met name de gene waar we elke dag geld kwamen uitgeven). De laatste dag Bukhara werd het patroon enigszins doorbroken door het wederzien van David, een Catalaan (ik mag absoluut geen Spanjaard zeggen!) die we Iran hadden ontmoet. Het gevolg was een geslaagde avond in de plaatselijke discotheek.
De tiende dag was het dan zover: er zat een nieuwe cylinder in de motor
(Het middengedeelte is helaas weggevallen..... Weet niet of dat komt door de gids zijn baas of door mijn computer. Ikzelf (Henk) zit nl in het regenwoud van Borneo. Hierbij dus het laatste stuk. Ik neem aan dat Guus het middenstuk later nog zal plaatsen....tenminste als hij door de blokkade komt....)
lake Issyk-Kol rijden. Op de kaart was dit een soort N-weg, maar in Kirgizie betekent dat een gravelpad door de bergen, rotsblokken die de weg blokkeren en meer van dat soort zaken. Fantastisch dus. Wat later dan gepland kwamen we op de plaats van bestemming: Karakol, waar we wederom een leuk hostelletje gevonden hebben.
Van de vele bergwandelingen die er in dit gebied te doen zijn was er slechts eentje mogelijk aangezien de rest nog onder gesneeuwd was. Helaas kreeg Jelle vlak na een eierontbijtje enorme maagkrampen en dus gingen Guus en Jelmer met zijn tweeen de berg op. Aan het eind van de route zat een hostelletje met hotpool waar Jelmer en Guus zouden overnachten en de volgende dag Jelle weer zouden ontmoeten. Zo gezegd, zo gedaan; een mooie wandeling over een aantal lawines later kwamen Guus en Jelmer aan in het hostel. Geen andere gasten, maar wel een natuurlijke hotpool, een zalig koud bergriviertje en een fles wodka!. De volgende middag had ook Jelle de top bereikt en gezamelijk begonnen we aan de weg naar beneden. De tocht terug werd zwaarder dan verwacht aangezien Jelle de twee daagse tocht in een dag deed en de hele dag niks gegeten had (was niet nodig om eten mee te nemen aldus de hoteleigenaar en tevens een toerleider) en Guus en Jelmer die ochtend nog een piek beklommen hadden in de vallei. Moe maar voldaan bereikten we ons hostelletje weer.
De gravel- en oude sovjetwegen eiste hun tol, een langzaam leeglopende band en een lekkende radiator waren het gevolg. Onderweg maar wat water bijvullen en het bandje zou het wel houden. Wederom een prachtige route bracht ons tot aan Naryn. Aangekomen bij het meest vervallen hotel ooit vonden wij de kamer ietwat aan de dure kant. Gelukkig hadden ze ook wel een stuk goedkopere kamer waar het ontbrak aan zowel een douche als een toilet.
De een-na laatste dag in Kygrizie zouden we tot aan de Turogart-pass rijden. De Turogart-pass is de beruchte grensovergang van Kyrgizie naar China. Deze grensovergang van in total 160km gravelroad over een pas van 3800 meter is officieel gesloten voor buitenlanders, maar wij hadden de permits! Nadat we ons laatste lokale geld hadden opgemaakt aan flessen vodka (Omgerekend zo’n vijf euro maar het is moeilijk genoeg om het op te krijgen!) begonnen we aan de tocht. Al ruim voor het eerste Kirgizische checkpunt leken we naar het einde van de wereld te rijden. Geen teken van een bewoonbare wereld, gigantische bergpieken en enkel vrachtwagens die op 10km afstand te herkennen waren aan de gigantische stofwolk. Een prima plek voor onze eerste echte lekke band dus! Gelukkig hadden we een paar dagen geleden een nieuwe krik op de kop getikt. Helaas leek de krik te klein te zijn, tot we er na een uurtje kloten achter kwamen dat de krik wat anders geplaatst moest worden. Reservebandje eronder, en met een licht lekkende radiateur en geen reserveband meer op naar niemandsland! Enkele kilometers later bleek de weg veranderd te zijn in een woeste rivier, geen probleem voor de Hilux. Echter zonder paspoorten het eerste checkpunt doorkomen bleek wel een probleem. Paspoorten vergeten op te halen bij de hotelreceptie, tsja, kan gebeuren. Dus terug naar ons fantastishe hotel en de volgende morgen om 05.00 uur, hopend dat de rest van de banden het tot China zouden houden, opnieuw begonnen aan deze prachtige weg.
Het eerste checkpunt bleek een stuk gemakkelijker met paspoorten dan zonder. En ook de top van de pas werd met eenvoudig bereikt. Op 3800 meter hoogte stonden een dozijn vriendelijke Chinese millitairen ons op te wachten. Wat een geweldige grensovergang. Wederom bleek alles in orde en konden we verder naar het volgende checkpunt. Hier zo’n anderhalf uur moeten wachten en toen zagen we in de verte een stofwolk aankomen: “ Het is Benny! onze gids voor de komende twee maanden!” Vergezeld door een groep millitaieren en een stapel permits ter grootte van een studieboek onder de arm kwam hij ons begroeten (een gids is overigens niet onze eigen keus: om met je eigen auto te reizen in China is dit verplicht, naast nog een stapel permits die alles mogelijk moet maken). Terwijl de radiateur meer en meer water aan het lekken was bladerden de Chinese millitairen onze boeken door. Niks mis met onze boeken, dus we konden verder. Nog 60 kilometer tot de echte Chineze douane... Shit! de motor wordt veel te warm, koelvloeistof volledig op. Dus om de 10 kilometer maar weer volgooien en zo haalden we de douane. Nadat de auto ontsmet was met een of ander goedje en onze backpacks waren gecontroleerd mochten we officieel China binnen! Volgens onze gids was deze grensovergang nog nooit zo snel gegaan. Waarschijnlijk omdat de douane de dag erna vakantie hadden en snel naar huis wooden. Prima dus!
De afgelopen dagen hebben we rond gekeken in deze mooie Oeigoerse stad, Kashgar, en veel mensen ontmoet met mooie reisverhalen. Verder hebben we eerst de nodige zaken geregeld; een Chinees rijbewijs, een Chineze nummerplaat, - verzekering en een gezondheidscheck (we zijn nu officieel mentaal capabel om onze reis hier voort te zetten, toch een geruststelling). Onze voetjes zijn ook van de vloer geweest met Koninginnedag op traditionele Oeigoerse wijze: achteruit rondjes lopen op de dansvloer in tweetallen, raar dat we dat in Nederland niet doen, het maakt het uitgaan een stuk lolliger.
Komende weken zullen wij in Tibet vertoeven. Onze gids vertelde dat we de meest extreme route door Tibet zullen nemen: vanuit west-Tibet langs de grens richting Lhasa. Over een van de hoogst gelegen ‘wegen’ in de wereld; bergpassen van 6000 meter hoog. Verder geen bewoonde wereld, uiteraard geen asfalt, geen mogelijkheden om eten of water te kopen, overnachtingen op 4500 meter wat hoogteziekte veroorzaakt; kortom naar de garage met die auto en een voorraad eten en drinken kopen voor de komende week! Op dit moment worden alle lekken gedicht, nieuw bandje eronder, ander bandje geplakt en morgen is die er klaar voor! Jelmer komt nu binnen lopen met zakjes noodles e.d. voor een week, de anti-hoogteziekte pillen zijn aangeschaft en we hebben er zin in: op naar Tibet!!
Met een houten kont en kramp in mijn vingers sluit ik af. Ik hoop dat dit bericht via alle omwegen onze website weet te bereiken.
Gegroet,
Jelmer, Jelle en Guus
ps Helaas is maar een fot overgekomen. Probeer ik ook nog even te plaatsen
-------------------------------------
Dear readers,
Here's that then! After 21,420 km. The first message from * drum roll * ... .. CHINA! At the moment we are in a cozy hostel in Kashgar, but since the world wide web, except the state email, here is blocked this message reaches you as well through our guide, to his boss (Beijing, where everything is freer than here) by Henk to our website.
But I digits will start where we left off: Car trouble in Bukhara. Bukhara is in Uzbekistan in a tourist town where the average bus full of tourists up to a day stay. We spent nine nights. The nine days all had the same pattern: from the hotel to the Internet (where our translator phoned the garage and every day the news came that tomorrow they would have found a new cylinder) of the Internet to the pleasant central square to a game or cards - a risk and skewer meat with a local beer Oesbeeks. Then dinner at the same restaurant or even a card game and then back to the hotel. We became a kind of "locals" with a lot of friends (especially the one where every day we spend money came). Bukhara was the last day the pattern somewhat broken by the reunion of David, a Catalan (Spanish I can absolutely not say!) Iran that we had met. The result was a successful evening at the local discotheque.
The tenth day was the day: there was a new cylinder in the engine
(The middle part is unfortunately omitted ..... Do not know if this is the guide boss or my computer. I (Henk) is in the rainforests of Borneo com. This is the last piece. I assume that the Guus centerpiece will later post .... at least if he comes through the blockade ....)
Lake Issyk-Kol drive. The map was a kind of N-way, but in Kyrgyzstan means that a gravel from the mountains, boulders blocking the way and other such things. So fantastic. Bit later than planned we arrived at their destination: Karakol, where again we have found a nice hostelletje.
Of the many mountain walks in this area are doing, there was only one possible, since the rest was still buried under. Unfortunately, shortly after an egg breakfast Jelle massive stomach cramps and so went with just the two Jelmer Guus and the mountain. At the end of the route was a hostelletje with hotpool where Jelmer and Guus would spend the night and the next day would meet again Jelle. No sooner said than done, a nice walk on a number of avalanches later, Guus and Jelmer to the hostel. No other guests, but a natural hotpool, a delicious cold mountain stream and a bottle of vodka!. The next afternoon Jelle had reached the top together and we started down the road. The trip back was faster than expected as Jelle the two-day trip in one day was and all day nothing had eaten (it was not necessary to eat to bring said hotel owner and one tour leader) and Guus and Jelmer that morning peak had climbed into the valley. Tired but satisfied we reached our hostelletje again.
The gravel and old Soviet ways took their toll, a slowly deflating tire and a leaky radiator were the result. Along some water and refill the tape would keep it. Another beautiful route brought us down to Naryn. Arrived at the hotel once we found most lapsed room slightly on the expensive side. Fortunately, they are also a lot cheaper room where it lacked both a shower and a toilet.
The penultimate one-day Kygrizie would take us to the Turogart pass away. The Turogart-pass is the notorious border crossing Kyrgizie to China. This border crossing in total 160km gravel road over a pass of 3800 meters is officially closed to foreigners, but we had the permits! After we had made our last local money on vodka bottles (the equivalent of about five million but it is hard enough to get in!) We started the trip. Long before the first Kyrgyz checkpoint, we looked at the end of the world to drive. No sign of a livable world, gigantic mountain peaks and trucks only 10 km away to be recognized for the huge dust cloud. A great place for our first flat tire so real! Fortunately we had a few days ago a new jack on the head. Unfortunately the jack seemed to be small, until we came back after an hour of balls that the jack had to be something else on top. Spare strap underneath, and with a slightly leaky radiator and spare tire no longer to nowhere! A few kilometers later the road have changed in a wild river, no problem for the Hilux. But without passports get through the first checkpoint was a problem. Passports forget to pick up at the hotel reception, well, that can happen. So back to our hotel and fantastishe the next morning at 05.00 hours, hoping that the rest of the tires to China would keep re-started this beautiful road.
The first check point was a lot easier with than without passports. And the top of the pass was easily achieved. At 3800 meters altitude were a dozen friendly Chinese millitairen awaiting us. What a great border. Again everything was okay and we could go to the next checkpoint. Here a half hours to wait and then we saw in the distance a cloud of dust coming: "It's Benny! our guide for the next two months! "Accompanied by a group millitaieren and a pile permits the size of a textbook under his arm, he came to greet us (a guide is not, our own choice: to take your own car to travel in China This requires, besides a pile of permits, which should allow everything). While more and more water to radiator leak had leafed through the Chinese millitairen our books. Nothing wrong with our books, so we could continue. Another 60 km to the real Chinese customs ... Shit! the engine is too hot, coolant completely. So to the 10 km again stuffing and so we took the customs. After the car was disinfected with some stuff and our backpacks were checked we were officially in China! According to our guide this border was never so quickly. Probably because the day after the holiday customs and were quick to wooden house. So great!
In recent days we have looked around this beautiful city Uyghur, Kashgar, and many met with great travel stories. Furthermore, we have all the issues settled first, a Chinese driving license, a Chinese plate, - insurance and a health check (we are now officially mentally capable to continue our journey here, but a reassurance). Our feet are off the floor was in Queens in traditional Uighur way: backwards circling the dance floor in pairs, strange that we in the Netherlands do not, it makes going out a lot lolliger.
Coming weeks we will stay in Tibet. Our guide told us that the most extreme route through Tibet will incorporate Tibet from west along the border towards Lhasa. On one of the highest 'roads' in the world of 6000 meters high mountain passes. Furthermore, no civilization, of course, no asphalt, no opportunities to purchase food or water, nights at 4500 meters altitude sickness is caused, in short, to the garage with the car and a stock purchase food and drink for the next week! At present, all holes filled, new tape underneath, another band that was taped and ready for tomorrow! Jelmer will now walk with bags etc. noodles for a week, the anti-altitude sickness pills are purchased and we are looking forward: to Tibet on!
With a wooden butt and cramps in my fingers, I conclude. I hope this message via our website know any detours to reach.
Greetings,
Jelmer, and Guus Jelle
ps unfortunately pictures weren't send properly so I hope i can put one on the site
Hier is die dan! Na 21.420 kilometer. Het eerste bericht vanuit *Trommelgeroffel* ….. CHINA!!!Op dit moment zitten we in een gezellig hostel in Kashgar, maar aangezien het gehele wereld wijde web, met uitzondering van de staats-email, hier geblokkerd is bereikt dit bericht jullie als het goed is via onze gids, naar zijn baas (in Beijing waar alles wat vrijer is dan hier) via Henk naar onze website.
Maar ik zal beginnnen waar we gebleven waren Autopech in BukharaBukhara is een toeristische stadje in in Oesbekistan waar de gemiddelde bus vol toeristen maximal een dag verblijft Wij verbleven er negen nachten. De negen dagen hadden allen een en hetzelfde patroon: van het hotel naar het internetcafe (waar onze vertaler de garage opbelde en elke dag met het nieuws kwam dat ze morgen wel een nieuwe cylinder gevonden zouden hebben), van het internetcafe naar het gezellig centrale plein voor een potje kaarten of - risk en een lokaal spiesje vlees met een Oesbeeks biertje. Dan avondeten bij hetzelfde restaurant dan nog een potje kaarten en dan weer naar het hotel. We werden een soort “ locals” met enorm veel vrienden (met name de gene waar we elke dag geld kwamen uitgeven). De laatste dag Bukhara werd het patroon enigszins doorbroken door het wederzien van David, een Catalaan (ik mag absoluut geen Spanjaard zeggen!) die we Iran hadden ontmoet. Het gevolg was een geslaagde avond in de plaatselijke discotheek.
De tiende dag was het dan zover: er zat een nieuwe cylinder in de motor
(Het middengedeelte is helaas weggevallen..... Weet niet of dat komt door de gids zijn baas of door mijn computer. Ikzelf (Henk) zit nl in het regenwoud van Borneo. Hierbij dus het laatste stuk. Ik neem aan dat Guus het middenstuk later nog zal plaatsen....tenminste als hij door de blokkade komt....)
lake Issyk-Kol rijden. Op de kaart was dit een soort N-weg, maar in Kirgizie betekent dat een gravelpad door de bergen, rotsblokken die de weg blokkeren en meer van dat soort zaken. Fantastisch dus. Wat later dan gepland kwamen we op de plaats van bestemming: Karakol, waar we wederom een leuk hostelletje gevonden hebben.
Van de vele bergwandelingen die er in dit gebied te doen zijn was er slechts eentje mogelijk aangezien de rest nog onder gesneeuwd was. Helaas kreeg Jelle vlak na een eierontbijtje enorme maagkrampen en dus gingen Guus en Jelmer met zijn tweeen de berg op. Aan het eind van de route zat een hostelletje met hotpool waar Jelmer en Guus zouden overnachten en de volgende dag Jelle weer zouden ontmoeten. Zo gezegd, zo gedaan; een mooie wandeling over een aantal lawines later kwamen Guus en Jelmer aan in het hostel. Geen andere gasten, maar wel een natuurlijke hotpool, een zalig koud bergriviertje en een fles wodka!. De volgende middag had ook Jelle de top bereikt en gezamelijk begonnen we aan de weg naar beneden. De tocht terug werd zwaarder dan verwacht aangezien Jelle de twee daagse tocht in een dag deed en de hele dag niks gegeten had (was niet nodig om eten mee te nemen aldus de hoteleigenaar en tevens een toerleider) en Guus en Jelmer die ochtend nog een piek beklommen hadden in de vallei. Moe maar voldaan bereikten we ons hostelletje weer.
De gravel- en oude sovjetwegen eiste hun tol, een langzaam leeglopende band en een lekkende radiator waren het gevolg. Onderweg maar wat water bijvullen en het bandje zou het wel houden. Wederom een prachtige route bracht ons tot aan Naryn. Aangekomen bij het meest vervallen hotel ooit vonden wij de kamer ietwat aan de dure kant. Gelukkig hadden ze ook wel een stuk goedkopere kamer waar het ontbrak aan zowel een douche als een toilet.
De een-na laatste dag in Kygrizie zouden we tot aan de Turogart-pass rijden. De Turogart-pass is de beruchte grensovergang van Kyrgizie naar China. Deze grensovergang van in total 160km gravelroad over een pas van 3800 meter is officieel gesloten voor buitenlanders, maar wij hadden de permits! Nadat we ons laatste lokale geld hadden opgemaakt aan flessen vodka (Omgerekend zo’n vijf euro maar het is moeilijk genoeg om het op te krijgen!) begonnen we aan de tocht. Al ruim voor het eerste Kirgizische checkpunt leken we naar het einde van de wereld te rijden. Geen teken van een bewoonbare wereld, gigantische bergpieken en enkel vrachtwagens die op 10km afstand te herkennen waren aan de gigantische stofwolk. Een prima plek voor onze eerste echte lekke band dus! Gelukkig hadden we een paar dagen geleden een nieuwe krik op de kop getikt. Helaas leek de krik te klein te zijn, tot we er na een uurtje kloten achter kwamen dat de krik wat anders geplaatst moest worden. Reservebandje eronder, en met een licht lekkende radiateur en geen reserveband meer op naar niemandsland! Enkele kilometers later bleek de weg veranderd te zijn in een woeste rivier, geen probleem voor de Hilux. Echter zonder paspoorten het eerste checkpunt doorkomen bleek wel een probleem. Paspoorten vergeten op te halen bij de hotelreceptie, tsja, kan gebeuren. Dus terug naar ons fantastishe hotel en de volgende morgen om 05.00 uur, hopend dat de rest van de banden het tot China zouden houden, opnieuw begonnen aan deze prachtige weg.
Het eerste checkpunt bleek een stuk gemakkelijker met paspoorten dan zonder. En ook de top van de pas werd met eenvoudig bereikt. Op 3800 meter hoogte stonden een dozijn vriendelijke Chinese millitairen ons op te wachten. Wat een geweldige grensovergang. Wederom bleek alles in orde en konden we verder naar het volgende checkpunt. Hier zo’n anderhalf uur moeten wachten en toen zagen we in de verte een stofwolk aankomen: “ Het is Benny! onze gids voor de komende twee maanden!” Vergezeld door een groep millitaieren en een stapel permits ter grootte van een studieboek onder de arm kwam hij ons begroeten (een gids is overigens niet onze eigen keus: om met je eigen auto te reizen in China is dit verplicht, naast nog een stapel permits die alles mogelijk moet maken). Terwijl de radiateur meer en meer water aan het lekken was bladerden de Chinese millitairen onze boeken door. Niks mis met onze boeken, dus we konden verder. Nog 60 kilometer tot de echte Chineze douane... Shit! de motor wordt veel te warm, koelvloeistof volledig op. Dus om de 10 kilometer maar weer volgooien en zo haalden we de douane. Nadat de auto ontsmet was met een of ander goedje en onze backpacks waren gecontroleerd mochten we officieel China binnen! Volgens onze gids was deze grensovergang nog nooit zo snel gegaan. Waarschijnlijk omdat de douane de dag erna vakantie hadden en snel naar huis wooden. Prima dus!
De afgelopen dagen hebben we rond gekeken in deze mooie Oeigoerse stad, Kashgar, en veel mensen ontmoet met mooie reisverhalen. Verder hebben we eerst de nodige zaken geregeld; een Chinees rijbewijs, een Chineze nummerplaat, - verzekering en een gezondheidscheck (we zijn nu officieel mentaal capabel om onze reis hier voort te zetten, toch een geruststelling). Onze voetjes zijn ook van de vloer geweest met Koninginnedag op traditionele Oeigoerse wijze: achteruit rondjes lopen op de dansvloer in tweetallen, raar dat we dat in Nederland niet doen, het maakt het uitgaan een stuk lolliger.
Komende weken zullen wij in Tibet vertoeven. Onze gids vertelde dat we de meest extreme route door Tibet zullen nemen: vanuit west-Tibet langs de grens richting Lhasa. Over een van de hoogst gelegen ‘wegen’ in de wereld; bergpassen van 6000 meter hoog. Verder geen bewoonde wereld, uiteraard geen asfalt, geen mogelijkheden om eten of water te kopen, overnachtingen op 4500 meter wat hoogteziekte veroorzaakt; kortom naar de garage met die auto en een voorraad eten en drinken kopen voor de komende week! Op dit moment worden alle lekken gedicht, nieuw bandje eronder, ander bandje geplakt en morgen is die er klaar voor! Jelmer komt nu binnen lopen met zakjes noodles e.d. voor een week, de anti-hoogteziekte pillen zijn aangeschaft en we hebben er zin in: op naar Tibet!!
Met een houten kont en kramp in mijn vingers sluit ik af. Ik hoop dat dit bericht via alle omwegen onze website weet te bereiken.
Gegroet,
Jelmer, Jelle en Guus
ps Helaas is maar een fot overgekomen. Probeer ik ook nog even te plaatsen
-------------------------------------
Dear readers,
Here's that then! After 21,420 km. The first message from * drum roll * ... .. CHINA! At the moment we are in a cozy hostel in Kashgar, but since the world wide web, except the state email, here is blocked this message reaches you as well through our guide, to his boss (Beijing, where everything is freer than here) by Henk to our website.
But I digits will start where we left off: Car trouble in Bukhara. Bukhara is in Uzbekistan in a tourist town where the average bus full of tourists up to a day stay. We spent nine nights. The nine days all had the same pattern: from the hotel to the Internet (where our translator phoned the garage and every day the news came that tomorrow they would have found a new cylinder) of the Internet to the pleasant central square to a game or cards - a risk and skewer meat with a local beer Oesbeeks. Then dinner at the same restaurant or even a card game and then back to the hotel. We became a kind of "locals" with a lot of friends (especially the one where every day we spend money came). Bukhara was the last day the pattern somewhat broken by the reunion of David, a Catalan (Spanish I can absolutely not say!) Iran that we had met. The result was a successful evening at the local discotheque.
The tenth day was the day: there was a new cylinder in the engine
(The middle part is unfortunately omitted ..... Do not know if this is the guide boss or my computer. I (Henk) is in the rainforests of Borneo com. This is the last piece. I assume that the Guus centerpiece will later post .... at least if he comes through the blockade ....)
Lake Issyk-Kol drive. The map was a kind of N-way, but in Kyrgyzstan means that a gravel from the mountains, boulders blocking the way and other such things. So fantastic. Bit later than planned we arrived at their destination: Karakol, where again we have found a nice hostelletje.
Of the many mountain walks in this area are doing, there was only one possible, since the rest was still buried under. Unfortunately, shortly after an egg breakfast Jelle massive stomach cramps and so went with just the two Jelmer Guus and the mountain. At the end of the route was a hostelletje with hotpool where Jelmer and Guus would spend the night and the next day would meet again Jelle. No sooner said than done, a nice walk on a number of avalanches later, Guus and Jelmer to the hostel. No other guests, but a natural hotpool, a delicious cold mountain stream and a bottle of vodka!. The next afternoon Jelle had reached the top together and we started down the road. The trip back was faster than expected as Jelle the two-day trip in one day was and all day nothing had eaten (it was not necessary to eat to bring said hotel owner and one tour leader) and Guus and Jelmer that morning peak had climbed into the valley. Tired but satisfied we reached our hostelletje again.
The gravel and old Soviet ways took their toll, a slowly deflating tire and a leaky radiator were the result. Along some water and refill the tape would keep it. Another beautiful route brought us down to Naryn. Arrived at the hotel once we found most lapsed room slightly on the expensive side. Fortunately, they are also a lot cheaper room where it lacked both a shower and a toilet.
The penultimate one-day Kygrizie would take us to the Turogart pass away. The Turogart-pass is the notorious border crossing Kyrgizie to China. This border crossing in total 160km gravel road over a pass of 3800 meters is officially closed to foreigners, but we had the permits! After we had made our last local money on vodka bottles (the equivalent of about five million but it is hard enough to get in!) We started the trip. Long before the first Kyrgyz checkpoint, we looked at the end of the world to drive. No sign of a livable world, gigantic mountain peaks and trucks only 10 km away to be recognized for the huge dust cloud. A great place for our first flat tire so real! Fortunately we had a few days ago a new jack on the head. Unfortunately the jack seemed to be small, until we came back after an hour of balls that the jack had to be something else on top. Spare strap underneath, and with a slightly leaky radiator and spare tire no longer to nowhere! A few kilometers later the road have changed in a wild river, no problem for the Hilux. But without passports get through the first checkpoint was a problem. Passports forget to pick up at the hotel reception, well, that can happen. So back to our hotel and fantastishe the next morning at 05.00 hours, hoping that the rest of the tires to China would keep re-started this beautiful road.
The first check point was a lot easier with than without passports. And the top of the pass was easily achieved. At 3800 meters altitude were a dozen friendly Chinese millitairen awaiting us. What a great border. Again everything was okay and we could go to the next checkpoint. Here a half hours to wait and then we saw in the distance a cloud of dust coming: "It's Benny! our guide for the next two months! "Accompanied by a group millitaieren and a pile permits the size of a textbook under his arm, he came to greet us (a guide is not, our own choice: to take your own car to travel in China This requires, besides a pile of permits, which should allow everything). While more and more water to radiator leak had leafed through the Chinese millitairen our books. Nothing wrong with our books, so we could continue. Another 60 km to the real Chinese customs ... Shit! the engine is too hot, coolant completely. So to the 10 km again stuffing and so we took the customs. After the car was disinfected with some stuff and our backpacks were checked we were officially in China! According to our guide this border was never so quickly. Probably because the day after the holiday customs and were quick to wooden house. So great!
In recent days we have looked around this beautiful city Uyghur, Kashgar, and many met with great travel stories. Furthermore, we have all the issues settled first, a Chinese driving license, a Chinese plate, - insurance and a health check (we are now officially mentally capable to continue our journey here, but a reassurance). Our feet are off the floor was in Queens in traditional Uighur way: backwards circling the dance floor in pairs, strange that we in the Netherlands do not, it makes going out a lot lolliger.
Coming weeks we will stay in Tibet. Our guide told us that the most extreme route through Tibet will incorporate Tibet from west along the border towards Lhasa. On one of the highest 'roads' in the world of 6000 meters high mountain passes. Furthermore, no civilization, of course, no asphalt, no opportunities to purchase food or water, nights at 4500 meters altitude sickness is caused, in short, to the garage with the car and a stock purchase food and drink for the next week! At present, all holes filled, new tape underneath, another band that was taped and ready for tomorrow! Jelmer will now walk with bags etc. noodles for a week, the anti-altitude sickness pills are purchased and we are looking forward: to Tibet on!
With a wooden butt and cramps in my fingers, I conclude. I hope this message via our website know any detours to reach.
Greetings,
Jelmer, and Guus Jelle
ps unfortunately pictures weren't send properly so I hope i can put one on the site
-
02 Mei 2010 - 06:29
Lydia:
Ik zit op zondagmorgen hoopvol achter de computer te zoeken naar een teken van leven..... en ineens BLIEP>>>> een berichtje van Jelle!!! ik ga het snel lezen -
02 Mei 2010 - 08:19
Wouter Schrier:
Hulde jongens, wat een f-ing vet avontuur maken jullie mee. Dit is reizen zoals reizen bedoeld is. De hartelijke groeten aan Guus. -
02 Mei 2010 - 09:06
Leo:
Hoi Guus, Jelle, Jelmer, Mooi avontuur, dus toch Kirgizie nog in gekomen er nu al weer uit.
Groeten uit Penang, gisteren en vandaag hier ook leuke mensen ontmoet, het stadje nodigt uit tot ontmoetingen, de Indiaase en Chinese lokalen zijn gastvrij, goedkoop en ontspannen. Ik ben op weg naar huis, maar moet misschien nog naar Kabul -
02 Mei 2010 - 09:57
Manni Mulder:
Hoi.jongens
Jullie kunnen straks
een reisburo beginnen
met al je geweldige
reiservaring,
dank voor het prachtige
verslag.
groetjes Oma Mulder -
02 Mei 2010 - 09:57
Manni Mulder:
Hoi.jongens
Jullie kunnen straks
een reisburo beginnen
met al je geweldige
reiservaring,
dank voor het prachtige
verslag.
groetjes Oma Mulder -
02 Mei 2010 - 09:58
Manni Mulder:
Hoi.jongens
Jullie kunnen straks
een reisburo beginnen
met al je geweldige
reiservaring,
dank voor het prachtige
verslag.
groetjes Oma Mulder -
02 Mei 2010 - 09:58
Manni Mulder:
Hoi.jongens
Jullie kunnen straks
een reisburo beginnen
met al je geweldige
reiservaring,
dank voor het prachtige
verslag.
groetjes Oma Mulder -
02 Mei 2010 - 10:04
Ineke En Sikke.:
Wat een opluchting: weer een teken van leven! We begrijpen dat jullie toch nog door Kyrgizië zijn gereisd. Later vernemen we de details wel van het hoe en waarom. Toevallig gisteren een reportage gezien over de Oeigoeren en de stad Kashgar. We kunnen ons nu een beetje een voorstelling maken van het gebied en de mensen waar jullie nu zijn. -
02 Mei 2010 - 20:29
Petra:
Super mooi verhaal jongens! Leuk die cliffhanger ook in het midden van het verhaal;) Ik hoop dat die auto het wat uithoudt op de bergjes van tibet! xx -
03 Mei 2010 - 20:50
Jorien:
Mooie avonturen weer jongens! Elise en ik moesten natuuurlijk wel weer even lachen om het paspoort-vergeet-verhaal, maar jullie redden je wel mooi weer!
Liefs van je zusje -
07 Mei 2010 - 07:26
Kees:
Dank voor jullie uitvoerige verhaal. Toch allemaal weer gelukt! En dan nu elke dag Chinees eten!
Guus van harte gefeliciteerd met je verjaardag! -
08 Mei 2010 - 12:21
Annet Wassen:
Wat maken jullie een prachtige reis! Bedankt voor het uitvoerige verslag. Het is een genoegen om het te lezen. Eindelijk in China! Op naar een volgend avontuur. Ik ga de foto,s bekijken. -
10 Mei 2010 - 08:53
Ineke En Sikke.:
10 mei 2010.
Jelle, van harte gefeliciteerd met je 23e verjaardag! Het bier staat koud. Wij nemen er alvast één.....
Mama, Papa, Marten, Pieter en Sytse. -
10 Mei 2010 - 14:15
Annet Wassen:
Hallo Jelle,
van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Ik neem vanavond een sapje/drankje, op je gezondheid. -
10 Mei 2010 - 14:15
Annet Wassen:
Hallo Jelle,
van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Ik neem vanavond een sapje/drankje, op je gezondheid. -
10 Mei 2010 - 18:56
Pieter:
weer een heele belefenis
Voor dat ik verderga met typen jelle van hartegefeliciteerd met je verjaardag
ene nog veel reisplezier -
10 Mei 2010 - 21:07
Piet En Lydia:
Jelle gefeliciteerd!!!
Een feestje hoog in de bergen??
Ik hoor het wel over 2 maanden......... -
10 Mei 2010 - 22:19
Warrie En Margie:
Jelle, nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Heb je hem op de Chinese maier gevierd? Hoe dat gaat horen we vast nog wel.
Groeten van Warrie, Margie, Ilona en Carlo -
11 Mei 2010 - 10:54
Sara:
Wow... quite an adventure all the way! I'm looking forward to read the next post! ;)
-
12 Mei 2010 - 09:17
Stefan:
JJJJJJJJJJJJJJJELLLE Gefeliciteerd knul...ik proost er eentje op je! -
14 Mei 2010 - 09:38
Clare Howard:
Klinkt en ziet er geweldig uit allemaal!! Succes op de terug weg, ik blijf het volgen! -
20 Mei 2010 - 16:46
Martin&Boukje:
Beste Jongens,
Wat een geweldige reis.
Jullie zijn op tijd in Gnina aangekomen en nu de avonturen in Tibet beleven.
4500 m is echt hoog!!!
Take care en have fun
Groeten
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
